CHAPTER 1 NC TaoHun

   

   ร่างบางยังไม่ทันคิดไปถึงสิ่งที่อยู่ภายในผ้าเช็ดตัวพื้นนั้น ก็ถูกเจ้าของห้องก็เดินมาประชิดตัวก่อนจะเชยคางมนแล้วมอบจูบที่ร้อนแรงให้กับคนตรงหน้า ลิ้นร้อนของร่างสูงค่อยๆแทรกเข้าไปในโพรงปากร่างบางก่อนจะกวาดไปทั่ว เซฮุนที่โดนคนตรงหน้าขโมยจูบก็เริ่มรู้สึกหายใจไม่ทัน ก่อนที่ร่างหนาจะผละออกมาพร้อมกับใช้ริมฝีปากสัมผัสไปตามใบหู ไล่ไปเรื่อยๆจนถึงลำคอขาว มือหนาเริ่มปลดกระดุมเม็ดแรกของร่างตรงหน้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะกระชากเสื้อนักเรียนทำให้กระดุมเม็ดที่เหลือกระเด็นหลุด แล้วเหวี่ยงร่างบางลงที่เตียง พร้อมกับโยนเสื้อที่ขาดทิ้งไป

   นอกจากร่างหนาจะชอบใช้กำลังในชีวิตประจำวันแล้ว เรื่องบนเตียงคนตัวสูงก็ชอบเช่นกัน

   เทาปลดกระดุมกางเกงของคนใต้ร่างพร้อมกับดึงกางเกงและชั้นในออกไปพร้อมๆกัน ลิ้นร้อนเลียไปยังเม็ดนูนบริเวณหน้าอกก่อนจะลากลงไปแถวหน้าท้องขาว มือหนาจัดการรูดแท่งร้อนของคนตัวเล็กอย่างรุนแรงแม้ว่าจะมีเสียงร้องห้าม แต่คนตัวสูงก็ไม่ได้สนใจ

   นิ้วยาวของคนตัวสูงแทรกเข้าไปทางช่องรักด้านหลังจนมิดในทีเดียวก่อนจะส่งนิ้วที่สองและสามตามเข้าไป คนใต้ร่างบิดเร้าอย่างทรมาน ก่อนที่คนตัวสูงจะแทรกกายไปที่หว่างขาแล้วจ่อแก่นกายพร้อมกับกระแทกเข้าไปจนสุดในทีเดียว ทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่จะเริ่มขยับเข้าออกช้าๆแต่หนักแน่น

"อ่า...อะ....อ่ะ...อือ" เสียงครางดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ

   ร่างหนาพลิกคนตรงหน้าให้นอนคว่ำก่อนจะจับขาเรียวให้ตั้งฉากแล้วกระแทกแก่นกายอย่างรุนแรง จนร่างบางถึงกับต้องร้องขอ

"พะ...พี่....เบา...หน่อย...ครับ" แต่คนตัวสูงกลับไม่ได้สนใจคำขอจากคนตรงหน้า ยังคงกระแทกกายเข้าไปอย่างเร็วและรุนแรงพร้อมกับจิกผมของร่างบางขึ้นมาแล้วประกบจูบลงไปอย่างกระหาย ก่อนที่จะขยับกายนอนลงแล้วให้คนใต้ร่างขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน

"ขยับสิ" ร่างสูงสั่งด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเพราะแรงอารมณ์ เซฮุนขยับกายขึ้นลงตามคำสั่งของร่างสูง ความเจ็บปวดในคราแรกแปรเปลี่ยนมาเป็นความสุขสม ไม่นานหนักคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยน้ำรักเต็มหน้าท้องแกร่ง ร่างหนาขยับกายอีกสองสามทีก็ถึงจุดสุดยอดพร้อมกับฉีดมันเข้าสู่กายคนตรงหน้า

   ยังไม่ทันที่ร่างบางจะหายเหนื่อยคนตัวสูงก็จัดการกระแทกแก่นกายอีกรอบ......ก่อนจะเริ่มบทรักที่ร้อนแรงอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงคนตัวสูงก็เร่งจังหวะเข้าออกถี่ก่อนจะฉีดน้ำรักเข้าสู่ช่องด้านหลังของร่างบางอีกครั้ง

"มึงก็ถึกเหมือนกันหนิ" คนตัวสูงออกปากชมพร้อมกับดึงความเป็นชายออกจากร่างตรงหน้า

"หึ" เซฮุนได้แต่หัวเราะในลำคอ เพราะตอนนี้เค้าแทบจะไม่มีแรงขยับตัวหรือทำอะไรเลย

"เสร็จแล้วก็กลับไปได้และ" ร่างหนาไล่คนข้างกายทันทีก่อนจะนอนพลิกตัวหลังให้

"พี่...ลืมอะไร...รึเปล่าครับ" แทบจะขาดใจกับคำแต่ละคำที่พูดออกมา เรียวแรงก็แทบไม่เหลือ ยังจะไล่เค้ากลับอีก

"กูลืมไปว่ามึงขายตัว" คนตัวสูงพูดเน้นย้ำก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบเช็กแล้วเซ็นต์ลงไป

"อะ เอาไป แล้วก็รีบแต่งตัวซะ กูจะนอนแล้ว" ร่างหนายื่นเช็กให้เซฮุนก่อนจะล้มตัวนอนอีกครั้ง

   ร่างเล็กทำได้แค่ค่อยๆยันตัวขึ้นก่อนจะจัดการสวมกางเกงแต่ก็เหมือนจะนึกได้ว่าเสื้อของตนนั้นขาดไม่มีชิ้นดีเพราะคนตัวสูง

"พี่เทาครับ"ร่างบางว่าพร้อมกับเดินไปที่เตียงฝั่งของร่างสูง

"อะไรของมึงอีก น่ารำคาญจริง"

"พี่ทำเสื้อผมขาด แล้วผมจะใส่อะไรล่ะ"

"มึงก็หาเสื้อในตู้ใส่ไปก่อน แล้วค่อยคืนกูวันหลัง" เทาพูดทั้งๆที่เปลือกตายังคงปิดอยู่

   เซฮุนเดินไปยังตู้เสื้อผ้าสีดำเรียบที่ตั้งอยู่ด้านข้างของเตียงก่อนจะเปิดมันออก พร้อมกับสำรวจตู้เสื้อผ้าของเจ้าของห้อง ภายในตู้เสื้อผ้าจะเน้นไปที่โทนสีดำเสียมากกว่า มีเพียงเสื้อสีขาวและสีเทาไม่กี่ตัว ร่างโปร่งจึงตัดสินใจหยิบเสื้อกล้ามสีเทาคอกว้างมาใส่ ก่อนจะเดินไปยังเตียงของร่างหนาอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยขออนุญาต

"พี่เทาครับ ผมขอนอนพักซักครึ่งชั่วโมงได้มั๊ย"

"เออๆตามใจมึง แต่ถ้าตื่นมากูเจอมึง มึงโดนแน่"

   ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องนอนก่อนจะล้มตัวนอนบนโซฟาซักพัก เพื่อให้พักให้หายเหนื่อย ไม่ทันไรคนตัวเล็กก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

   เซฮุนตื่นขึ้นหลังจากหลับไปยี่สิบนาที ร่างบางลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับหยิบกุญแจรถของตนที่วางอยู่บนโต๊ะตรงโซฟา ก่อนจะพาตัวเองเดินออกจากห้องไป แม้ว่าร่างกายของเขาจะอ่อนเพลียมากแค่ไหน แต่ถ้าต้องและกับการโดนเจ้าของห้องกระทืบปางตาย เขายอมลงไปนอนต่อที่รถดีกว่า เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่า....หวางจื่อเทาไม่ใช่คนใจดีเลยซักนิด